Inkwizycja ze strony niewinnej....cz.1

Ohayo....XD

Ten post jest moją pierwszą publikacją opowiadania w internecie, więc na początek kilka informacji:

- nie oceniajcie szablonu, bo trochę potrwa nim tak naprawdę ogarnę jak robi się to wszystko,

- po drugie nie oceniajcie czcionki, też nad nią pracuje,

- nagłówek pojawi się jak nauczę się go robić.

A co do opowiadania jest całe pisane w pierwszej osobie i jako kobieta bo inkwizycja dotyczyła wyłącznie płeć piękną.....^^

Zapraszam do czytania ;*

~*~*~

     Obudziłam się jak co dzień, nic nie zapowiadało, że to ten dzień.....mój ostatni.Wstałam, weszłam do pomieszczenia o jasnych ścianach i drewnianej podłodze. Nie było ono zbyt duże, po lewo stała bala na wodę, po prawo stołek a na nim miska. Obok stało wiadro z wodą, a jedyną rzeczą, która zdobiła ściany było lustro, stare z małym pęknięciem w dolnym rogu. Przelałam wodę do miski, obmyłam twarz i ręce. Wyszłam z pomieszczenia z zamiarem ubrania się w coś w czym mogłabym wybrać się do miasta. Założyłam aksamitną sukienkę uwydatniającą dekolt, ciemne pantofle i torebkę z pieniędzmi.

     Wyszłam z domu. Kierowałam się ku pobliskiemu miastu. Szłam polną wokół, której rozpościerały się łąki i pola. W oddali widziałam miasto. Nie było ono zbyt duże, ale ładne i zadbane.

     Weszłam na ulice, w której wielu kupców oferowało swoje towary. Były one najróżniejsze. Przez warzywa takie jak marchew czy burak po owoce w tym jabłka i śliwki, a przetwory mięsne i ryby. Moją uwagę przykuł jednak inny stragan. Był on z biżuterią, na ladzie ułożone zostały pierścienie, amulety, wisiory i inne bogactwa. Po lewej stronie zauważyłam bransoletę wykonaną  ze złota. Była ona szeroka, po jednej stronie był pięknie wykonany łepek kota o czerwonych diamentowych oczach i otwartej paszczy. Zamiast "wejścia do wnętrza kota" był cudowny, zielony szmaragd. Postanowiłam go kupić.

- Przepraszam, ile on kosztuję? - spytałam

- To badziewie, nie wiem dwadzieścia Franków - od powiedział obojętnie handlarz.

- Dobrze biorę go....proszę go nie pakować, od razu go założę - do powiedziałam widząc jak sprzedawca bierze torebkę by zapakować bransoletkę, zapłaciłam i odeszłam od stoiska z nowo co kupioną błyskotką.

     Miałam do kupienia jeszcze kilka ważnych rzeczy takich jak jedzenie, zioła i "nowy krzyk" mody jakim był chiński wachlarz. Ale po kolei. Podeszłam do stoiska z warzywami . Kupiłam marchew, selera pora i kilka innych warzyw potrzebnych do zrobienia zupy.

~ Teraz czas na zioła ~ pomyślałam. Zielarnia była niedaleko. Wystarczy przejść przez park, a potem koło ratusza i jest się przed starym budynkiem należącym do zacnej zielarki.

- Dzień dobry pani Donovan - przywitałam się - Są zioła, o które prosiłam .

- O to ty Harietto - odpowiedziała zielarka - Zaraz je Ci dam, są na zapleczu.

Alice poszła na zaplecze, a ja rozejrzałam się po pomieszczeniu. Nie było ono ani ładne, ani zadbane. Wszystko było w ciemnych kolorach. Ściany wyblaknięte już pod wpływem lat. Wszędzie walały się zioła i inne rośliny. Po chwili z pomieszczenia dla personelu wyszła pani Donovan trzymając torebeczki z ziołami.

- Proszę....- powiedziała podając mi pakunki,

- Dziękuje, ile płacę?

- Osiem Franków.

- Dobrze - podałam odpowiednią sumę pieniędzy i pożegnawszy się wyszłam.

Hm....Wachlarze podobno można kupić po drugiej stronie miasta. Ruszyłam więc w nowo obrany cel jakim był sklep "Klaris". Po drodze mijałam spieszących się ludzi, biegające dzieci i witryny sklepów. Weszłam do sklepu do, którego szłam przez całe miasto.

- Dzień dobry, można u państwa kupić te nowe wachlarze spytałam.

- Ależ oczywiście, schodzą jak ciepłe bułeczki - zaśmiał się właściciel - Proszę to ostatni - powiedział podając mi wachlarz. Obejrzałam go dokładnie. Był ręcznie wykonany. Materiał był jasny i miły w dotyku. Głównym motywem były kwiaty kwitnącej wiśni. Na rączce wyrzeźbione zostały chińskie znaki kanji.

- Wezmę go, ile płacę? - spytałam.

- Dwadzieścia Franków - odpowiedział.

- Proszę - podałam opłatę i wyszłam.

~*~*~

Pierwsza część rozdziału pierwszego napisana. Kolejną notkę napisze kiedy zobaczę, że to ma sens.

A mam na myśli jakieś opinie na temat tego tekstu powyżej.^^

Pozdrawiam. ;*